Vooruit, ik eet een gebarbecuede wortel

Op de stoep voor Singel Uitgeverijen hangt een rood-witlint. Ik vraag nog ­beleefd aan de verkeersregelaar of ik daar wel mijn fiets mag zetten, maar hij kijkt me aan of ik gek ben, dus dat was ook de laatste keer.

Naast het gebouw van de uit­geverij zitten agenten in een tent, redelijk paraat. Hier is werkelijk iets gaande.

Even verderop aan de Weteringschans is reuring. Een hoop agenten, meerdere politieauto's, een ­camera, fel licht, en dat allemaal bij een open voordeur. Dat moet ik zien, verslaggever die ik ben.

O.

Een filmopname. Ik meen met Yolanthe.

Tot zover mijn journalistieke ­instinct en ik stap de Zomer BBQ binnen van Nijgh Cuisine.

Daar in het achtertuintje kijkt ­Jonah Freud even later op Buien­radar. "Nú houdt het op met zachtjes regenen."

Die indruk hadden we al, ja.

Broden worden in veiligheid gebracht en het ziet er ook niet goed uit voor de barbecue, die net lekker op gloed kwam.

Freud, nog altijd turend op haar telefoon: "Tot kwart voor zes kun je niet barbecueën."

"De sla is wel gewassen nu," zegt Welmoed Bezoen, auteur van een aanstaand boek over vegetarisch barbecueën en een bijzonder positief ingesteld mens. "Ja, silver ­lining, hè?"

Zodra de regen overgaat in mot­regen, legt ze de grill alweer vol met wortels. Precies, begin daar maar mee.

Dit is het doopfeest van Nijgh ­Cuisine, een eigen tak met kookboeken van Singel Uitgeverijen. Er zijn hapjes naar recepten van vele auteurs. Hummus, couscoussalade, twee grote schalen met labne, maar ook gewoon droge worst van Brandt & Levie, een houvast in een baan als de mijne.

Om Nijgh Cuisine op te zetten is Miriam Brunsveld ­getransfereerd van Fontaine Uitgevers. Ze heeft meteen ook haar team én Yvette van Boven mee­genomen. Gelukkig voor Fontaine: ze hebben Ottolenghi nog.

Voor de gelegenheid is in het ­archief gedoken, op zoek naar de eerste kookboeken van Nijgh. ­Altijd leuk: een heel hoofdstuk over het opspuiten van aardappelpuree en ook welke gerechten je niet serveert aan ouderen met een kunstgebit.

Later gaven ze De Dikke Van Dam uit - 100.000 exemplaren verkocht alleen al in het eerste halfjaar - en ze kregen de smaak te pakken. En nu is er dus een hele tak en een zomerbarbecue.

Vooruit, ik eet een gebarbecuede wortel. Maar weer wel met allemaal blaadjes en nootjes en een sausje en ik zeg het gewoon hardop: smaakt prima, reputatieschade of niet.

Aan het tafeltje naast me praten twee mannen bij.

"Hoe gaat het, jongen?"

"Echt bizar goed."

"O ja, dat had ik al gevraagd."

Beter wordt borrelpraat niet.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl