'Laat Willem van Hanegem maar kankeren'

Op een tafeltje vooraan staat een audiowonder: een radio, cassettespeler én platendraaier in één. Aan beide zijden staat een houten boxje, Philips natuurlijk.

De arm met de naald hangt al ­boven de eerste groef. Die arm kan straks zo, hup, naar beneden, precies goed. Met een hendeltje, dus niet met eigen hand, nee, met een echt hendeltje.

De vooruitgang was nauwelijks bij te houden.

Ik ben bij de halfjaarlijkse borrel van Andere Tijden Sport en daarvan wordt een mens - goed, een eeuwig jongetje dan - sowieso al warm van binnen. En dan zetten ze ook nog eens het nieuwste van het nieuwste van het nieuwste uit de jaren zeventig voor je neus.

Die jongens van Andere Tijden Sport weten nostalgie te brengen, al ruim tien jaar trouwens.

Welk singletje precies kan ik niet goed lezen. Het is van EMI natuurlijk, dat zie ik, en dan iets met 'ik ben' of 'jij bent' - 45 toeren gaan nog behoorlijk snel.

Ik kom graag op deze borrel. Er zijn previews van de afleveringen van komend seizoen en met een beetje geluk is de hoofdrolspeler er ook. Deze middag verheug ik me op Willem van Hanegem en Frans Derks, beiden groot zonderling in hun vak.

Tom Egbers begint. "Willem van Hanegem en Frans Derks zijn er niet, maar ze hebben één keer samen een singletje gemaakt, dus daar beginnen we mee."

Een elegante oplossing, moet ik toegeven, maar jammer blijft het.

Het nummer heet 'Ik ben ik en jij bent jij'. Daar wordt het niet veel beter van.

Egberts zet de naald soepel op de single. Ook hij: "Ik ben zo oud dat ik weet hoe het werkt."

We luisteren naar een schlagerachtig nummer, begin jaren zeventig. 'Ik ben iiiiik...., en jijijjij bent ­jijijij.'

Egberts: "Ja, zo is het wel genoeg."

Dat lijkt me voor iedereen het beste.

Er komt weer een hoop fraais aan, zeker ook die met Derks, de scheidsrechter met het te korte broekje, de man die ijdelheid als een deugd ziet. De aflevering heet Het broekje past nog steeds.

Tot een grote internationale carrière schopte hij het niet, wellicht ook door zijn uitspraak: "Duitsers kunnen bij mij nooit winnen."

Of die over Van Hanegem, vanwege zijn 75ste verjaardag. Hij werkte niet mee, Van Hanegem vindt een 75ste verjaardag niks om trots op te zijn. De mooie uitspraken komen van anderen.

Jan Wolkers: "Hij heeft van die prachtige dijen. Mooie gespierde dijen."

Denk daar die krakende stem bij.

En zijn legendarische vrouw Truus: "Laat Willem maar kankeren. Als hij niet kankert, is hij ziek."

Ik verheug me.

Tips? Mail naar schuim@parool.nl